Deligiller bu ara koşturmacalarda… İşler, güçler, Küçük Deligil’in yoğun oyun provaları derken nefes almaya fırsat bulamıyorlar. Fakat havaların ısınması ve güneşin yüzünü göstermesi ile enerjileri yavaş yavaş geri geliyor; yine geri sayımlara başlıyorlar heyecanla 🙂 Oysa Büyük Deligil, bir geri sayımı daha yeni bitirdi 🙂 Evet, 25 Mart Küçük Deligil’in[…]
Yazının devamı
Paris’teki 5. günümüzü yine hava durumuna göre planladık. Yağmurun yağmayacağını öğrenir öğrenmez, görmeyi çok istediğimiz Luxembourg Bahçeleri’ni planlayıverdik. Sakin, dingin bir cumartesi oldu Deligiller’e… Bir gece öncesinden marketten portakal suları ve sandviçler alınmıştı zaten. Sabah uykumuzu bir güzel aldıktan sonra döküldük yollara, iki aktarma ile ulaştık Luxembourg Bahçeleri’ne. Metrodaki Luxembourg[…]
Yazının devamı
Bir masa örtümüz var bizim, hikayesi çoooook eskilere dayanan… Sanırım 7-8 yaşlarındaydım, bayram harçlıklarımı özenle biriktirmiştim, amaç lego almaktı. Sonra rahmetli anneanneciğim beni kandırmıştı, “bak yeni masa örtüleri çıkmış, boşver legoyu, sana onlardan alalım, çeyizine koyarız” demişti. Eski zaman kadını işte… Ben anneannemi kıramam ki hiç, razı olmuştum. Anneannem, durumdan[…]
Yazının devamı
Watch this video on YouTube. Deligiller Paris’teki son günlerine yaklaşmaktalar, Cuma sabahına günaydın dediler bile. Bugünün önemi büyük, günlerdir takip ettikleri hava durumu bugünü güneşli gösteriyor; bu yüzden de Eiffel turunu bugüne bırakıyorlar. Tüm hazırlıklar tamam; sabah nispeten erken kalkılıyor; bir gün önce keşfettikleri marketten sabah kahvaltısı için sandviç ve[…]
Yazının devamı
Küçük ama pırıl pırıl odamızda, gerçi Paris’te kaldığımız müddetçe kendisinden “ev” diye bahsetmeyi tercih ettik, gözlerimizi Paris’teki 3. günümüze açıyoruz. Günün programı belli demeyi çok isterdim ama sadece ilk gideceğimiz yeri belirleyip, gücümüz yettiğince diğer hedeflere ulaşmaya çalışıyoruz. Dolayısıyla günün de ilk gezilecek noktasına doğru hedefleniyoruz: Ünlü bulvarı. Bu sabahki[…]
Yazının devamı
“Aşkım nasıl olsa videoya çekiyorum, istersen kestirelim şurada azıcık” dedi Küçük Deligil, Seine nehrindeki tekne turunda gözleri kapanmak üzereyken Deligiller Paristeki ikinci günlerine ama oteldeki ilk sabahlarına uyanırlar. İstikamet kahvaltı noktası: otelin arka sokağında bir pastane kestirmişlerdi gözlerine ilk gün, soluğu orada alıyorlar. Önce şekerler aranıyor tek tek, ardından damak[…]
Yazının devamı
Küçük Deligil çok ama çok güzel anlatmış…6 ay önceki “evet” günümüzü…Muhteşemdi… Peki o günden 6 ay sonra neler oluyor derseniz de size minicik bir ipucu vermek isterim:İşte küçük Deligil’in süprizi: Evet, şeker hamuruyla yine bir sanat eseri pasta!Küçük Deligil için bunlar göz kırpmak gibi bir refleks adeta! O’nun daha ne[…]
Yazının devamı
Düğünden birkaç hafta önceydi; eşyaların gelmesi, yerleştirilmesi, eksiklerin tamamlanması zamanı. Abim de yardım için uğramıştı. Bir ara biz işi gücü bırakıp çocukça bir oyun tutturmuşuz hiç farkında olmadan; abimin “amaniiiiiin, biz bu ikisini bir de aynı eve koyuyoruz” sözüyle irkildik 🙂 – Küçük Deligil Evet Deligiller, 6 aydır aynı evde yaşıyorlar;[…]
Yazının devamı
Ne zaman ki Notre Dame’dan çıktık, işte o an Paris’e geldik sanki…Öyle ya, havaalanından taksiyle otele, oradan hemen metroyla katedrale… Kenti tam anlamıyla daha yaşamaya başlamamış, kaldırımlarını gönlümüzce çiğneyememiştik bile. Harikulade bir tiyatro salonunun en güzel koltuklarından, harika bir oyun izlemekle, o oyunun bizzat içinde olmak arasında farktı aslında yaşadıklarımız.[…]
Yazının devamı
Çılgın bir merakla bekledikleri Paris seyahatinin ilk günü: Yazın en sıcak günlerini yaşayan İstanbul’dan, şakır şakır yağmurlu ve soğuk mu soğuk Paris’e merhaba diyor Deligiller! Yorgunluk, yağmurun getirdiği minik kaygı ama en önemlisi sonsuz bir merakla Paris sokaklarına akıyorlar. Akıyorlar dediysek de kolay olmuyor bu! Havaalanında anlaşılması zor taksi kuyrukları,[…]
Yazının devamıDeligiller © 2014 Kaynak gösterilmeden paylaşılamaz.