“O sahneye bir gün çıkılacak” dedi sahnede kudretinin yanında pırıl pırıl kalbini hep hissettiren Türkan Hoca, Moda Sanat Tiyatrosu’nun “İpler ve Kuklalar” oyunundan önce. Halbuki Büyük Deligil, kamerayı, salonun izin verdiği en güzel yere kurmanın ve prova kayıtlarının temizliğinin verdiği oyun öncesi rahatlığındaydı. “İyi de hocam, hep çıkıyorum o sahneye.[…]
Yazının devamı
Deligiller, merkez ofislerini taşıma heyecanındalar. Küçük, kamaradan bozma, şirin evlerinden kocaman bir eve geçecekler. Şu sıralar o kocaman evi, şirin bir hale getirme telaşındalar ve daha önceden pek de aşina olmadıkları bir tamirat tadilat sürecine giriştiler. Muhtemelen bundan sonraki yazılarını, yeni merkez ofislerinden yazacaklar. Malum, şu sıralar uğraşmaları gereken “yapılacak işler listesi”[…]
Yazının devamı
Benim naif dostum Yavuz, Bingöl’deki ilk günlerimde tanıdım seni.Kabul Toplama Merkezi ile Elazığ’dan binbir zorlukla ve güneşten yanmış kıpkırmızı bir suratla gelmiştin aramıza.Ender İstanbullular olarak hemen kaynaştık, türlü bahanelerle yürüyüşlerden birlikte kaytarıp gölge altında muhabbetlere daldık. “En kral askerliği ben yapıyorum” diye her dakika dalga geçtin bizimle.Koşuşturmaktan canım çıktığında, binbir yalanlarla[…]
Yazının devamı
Üç senedir hep aynı heyecan, hep aynı telaş; hep aynı korku, hep aynı mutluluk… Ekim 2009’da kesişti yollarımız Moda Sanat Tiyatrosu ile ve Temmuz 2010’da ilk oyunumuz “Kadınlık Bizde Kalsın” ile seyirci karşısına çıktık. Ardından “Azizname” serüveni başladı; hayatım boyunca içinde yer almaktan en fazla gurur duyduğum işlerden biriydi. Defalarca[…]
Yazının devamı
Deligillerin büyüğü de küçüğü de çok sever Zülfü Livaneli’yi. Yıllardır hep istemişler konserine gitmeyi ama olmamış bir türlü. Kısmet birlikte dinlemekmiş… 6 Nisanda Zülfü Bostancı Gösteri Merkezi’ne gelecekmiş, Büyük Deligil aylar öncesinden almış en güzel biletleri. Deligillerin hayatlarının vazgeçilmezi gerisayım sayacı bu sefer Zülfü için çalışmaya başlamış: Zülfüye 1 ay,[…]
Yazının devamı
Deligiller bu ara koşturmacalarda… İşler, güçler, Küçük Deligil’in yoğun oyun provaları derken nefes almaya fırsat bulamıyorlar. Fakat havaların ısınması ve güneşin yüzünü göstermesi ile enerjileri yavaş yavaş geri geliyor; yine geri sayımlara başlıyorlar heyecanla 🙂 Oysa Büyük Deligil, bir geri sayımı daha yeni bitirdi 🙂 Evet, 25 Mart Küçük Deligil’in[…]
Yazının devamı
Paris’teki 5. günümüzü yine hava durumuna göre planladık. Yağmurun yağmayacağını öğrenir öğrenmez, görmeyi çok istediğimiz Luxembourg Bahçeleri’ni planlayıverdik. Sakin, dingin bir cumartesi oldu Deligiller’e… Bir gece öncesinden marketten portakal suları ve sandviçler alınmıştı zaten. Sabah uykumuzu bir güzel aldıktan sonra döküldük yollara, iki aktarma ile ulaştık Luxembourg Bahçeleri’ne. Metrodaki Luxembourg[…]
Yazının devamı
Bir masa örtümüz var bizim, hikayesi çoooook eskilere dayanan… Sanırım 7-8 yaşlarındaydım, bayram harçlıklarımı özenle biriktirmiştim, amaç lego almaktı. Sonra rahmetli anneanneciğim beni kandırmıştı, “bak yeni masa örtüleri çıkmış, boşver legoyu, sana onlardan alalım, çeyizine koyarız” demişti. Eski zaman kadını işte… Ben anneannemi kıramam ki hiç, razı olmuştum. Anneannem, durumdan[…]
Yazının devamı
Watch this video on YouTube. Deligiller Paris’teki son günlerine yaklaşmaktalar, Cuma sabahına günaydın dediler bile. Bugünün önemi büyük, günlerdir takip ettikleri hava durumu bugünü güneşli gösteriyor; bu yüzden de Eiffel turunu bugüne bırakıyorlar. Tüm hazırlıklar tamam; sabah nispeten erken kalkılıyor; bir gün önce keşfettikleri marketten sabah kahvaltısı için sandviç ve[…]
Yazının devamı
Küçük ama pırıl pırıl odamızda, gerçi Paris’te kaldığımız müddetçe kendisinden “ev” diye bahsetmeyi tercih ettik, gözlerimizi Paris’teki 3. günümüze açıyoruz. Günün programı belli demeyi çok isterdim ama sadece ilk gideceğimiz yeri belirleyip, gücümüz yettiğince diğer hedeflere ulaşmaya çalışıyoruz. Dolayısıyla günün de ilk gezilecek noktasına doğru hedefleniyoruz: Ünlü bulvarı. Bu sabahki[…]
Yazının devamıDeligiller © 2014 Kaynak gösterilmeden paylaşılamaz.