Biz iki kafadar, ellerimizin birleştiği günden itibaren kendimizde bir bozukluk olduğunu fark edip (aferin bize!), Deligiller dedik kendimize. Biz kimiz kısmında da görüldüğü üzere kırmızı makarna süzgecimiz ve kırmızı hunimiz en vazgeçilmez aksesuarlarımız oldu, dünya alem gördü makarna süzgecimizle hunimizi. Ama dünya alemin görmediği bir mini boy kırmızı hunimiz daha[…]
Yazının devamı
Sanırım Deligiller’in en aklı başında yazısı bu olacak: Büyük ve Küçük Deligiller, tam 1 hafta, 1 günlük ebeveynler. Ne söylenir, nasıl anlatılır bilmiyorum ama biz 8 gündür bu dünyada değiliz gibi, sanki bambaşka bir alemde yaşıyoruz. İkili Deligil çetesini, üçlü çeteye dönüştürecek Yavru Deligilimiz, 40 hafta 4 günlük bekleyişten sonra,[…]
Yazının devamı
Büyük Deligilim, Hani ne kadar klasik olsa da yine de “iyi ki doğdun” diyeceğim sana. İyi ki doğdun ki, elimi tuttun; iyi ki doğdun ki, ömrüm oldun… Sana herşeyin en güzelini dilemek isterim ama sen o kadar güzelsin ki; ben dilemesem de, sen istemesen de, herşeyin en güzeli zaten gelip[…]
Yazının devamı
Aziz Nesin’e sordu savcılarla yargıçlar Yurdun ile, halkın ile, dünya ile hoş musun? Hoş olayım, olmayayım O yurt benim, o halk benim, dünya benim! Size ne? 2010 Temmuzunda Moda Sanat Tiyatrosunun Aziznamesini izlerken duydu bu dizeleri Küçük Deligil. “Ah” dedi, “keşke bir gün bu oyunda oynasam; sadece bu repliği söylesem,[…]
Yazının devamı
Epeydir ortalıkta yok Deligiller. Sanılmasın ki, bu süre zarfında boş duruldu, aylaklık yapıldı. Son 5-6 aydır Deligiller, adlarına yaraşır deli bir koşturmacanın içindeydiler. Bu 5 ayın en başında uzuuuun bir tamirat-tadilat ve taşınma sürecimiz var ki, ilerleyen günlerde bölümler halinde konumuz olacak. Yaklaşık 3 ay süren taşınma sürecimizin sonunda, bayram[…]
Yazının devamı
Deligiller, merkez ofislerini taşıma heyecanındalar. Küçük, kamaradan bozma, şirin evlerinden kocaman bir eve geçecekler. Şu sıralar o kocaman evi, şirin bir hale getirme telaşındalar ve daha önceden pek de aşina olmadıkları bir tamirat tadilat sürecine giriştiler. Muhtemelen bundan sonraki yazılarını, yeni merkez ofislerinden yazacaklar. Malum, şu sıralar uğraşmaları gereken “yapılacak işler listesi”[…]
Yazının devamı
Üç senedir hep aynı heyecan, hep aynı telaş; hep aynı korku, hep aynı mutluluk… Ekim 2009’da kesişti yollarımız Moda Sanat Tiyatrosu ile ve Temmuz 2010’da ilk oyunumuz “Kadınlık Bizde Kalsın” ile seyirci karşısına çıktık. Ardından “Azizname” serüveni başladı; hayatım boyunca içinde yer almaktan en fazla gurur duyduğum işlerden biriydi. Defalarca[…]
Yazının devamı
Deligillerin büyüğü de küçüğü de çok sever Zülfü Livaneli’yi. Yıllardır hep istemişler konserine gitmeyi ama olmamış bir türlü. Kısmet birlikte dinlemekmiş… 6 Nisanda Zülfü Bostancı Gösteri Merkezi’ne gelecekmiş, Büyük Deligil aylar öncesinden almış en güzel biletleri. Deligillerin hayatlarının vazgeçilmezi gerisayım sayacı bu sefer Zülfü için çalışmaya başlamış: Zülfüye 1 ay,[…]
Yazının devamı
Deligiller bu ara koşturmacalarda… İşler, güçler, Küçük Deligil’in yoğun oyun provaları derken nefes almaya fırsat bulamıyorlar. Fakat havaların ısınması ve güneşin yüzünü göstermesi ile enerjileri yavaş yavaş geri geliyor; yine geri sayımlara başlıyorlar heyecanla 🙂 Oysa Büyük Deligil, bir geri sayımı daha yeni bitirdi 🙂 Evet, 25 Mart Küçük Deligil’in[…]
Yazının devamı
Bir masa örtümüz var bizim, hikayesi çoooook eskilere dayanan… Sanırım 7-8 yaşlarındaydım, bayram harçlıklarımı özenle biriktirmiştim, amaç lego almaktı. Sonra rahmetli anneanneciğim beni kandırmıştı, “bak yeni masa örtüleri çıkmış, boşver legoyu, sana onlardan alalım, çeyizine koyarız” demişti. Eski zaman kadını işte… Ben anneannemi kıramam ki hiç, razı olmuştum. Anneannem, durumdan[…]
Yazının devamıDeligiller © 2014 Kaynak gösterilmeden paylaşılamaz.