Küçük Deligille ellerimiz kavuştuğundan beri, hayallerimizden biri de Deniz’le yılbaşıydı elbette. Hele geçen sene, ağacımızı kurup tüm evi yılbaşı havasına getirecek süsleri itinayla yerleştirirken, hep Yavru Deligilimizi düşündük. Evimize muhteşem bir yılbaşı süsü yapacak, Deniz’e yeniyıl kıyafetleri giydirecektik. Arkayı üçleyince tahminlerden de yoğun geçecek bir döneme girdiğimizin farkına vardık.[…]
Yazının devamı
Deniz kızla beşinci ayımız hem en rutin geçen hem de içimizin çok acıdığı olayların olduğu bir dönem oldu. Dördüncü ayın hediyesi olan göğüs kafesindeki batmalar, kendisini çok çok yoğun bir şekilde beşinci ayda da hissettirdi, nefes almak bile büyük ızdırap veriyordu. Ama bundan daha fazla canımızı acıtan birşey daha vardı[…]
Yazının devamı
Dördüncü ayımıza doktor kontrolü ile girdik. Her doktor kontrolü, bizim gibi evhamlı Deligillere, uykusuz bir gece demekti. Acaba herşey yolunda mıydı? Acaba doktor ne diyecekti? Vs vs… Çok şükür, doktor kontrolünden yine yüzümüz gülerek çıktık, herşey yolundaydı. Birkaç gün sonra, ikili tarama testimizin de sonucunu aldık; neyse ki o da[…]
Yazının devamı
Biz iki kafadar, ellerimizin birleştiği günden itibaren kendimizde bir bozukluk olduğunu fark edip (aferin bize!), Deligiller dedik kendimize. Biz kimiz kısmında da görüldüğü üzere kırmızı makarna süzgecimiz ve kırmızı hunimiz en vazgeçilmez aksesuarlarımız oldu, dünya alem gördü makarna süzgecimizle hunimizi. Ama dünya alemin görmediği bir mini boy kırmızı hunimiz daha[…]
Yazının devamı
Gelmiş geçmiş en güzel hediyedir, Yavru Deligil Deniz kız ile Küçük Deligil Gülriz…Yine de atamadım kocaman kahkahalarımı hiçbir doğumgünümde, sadece birkaç damla yaş gözümde 9’u 5 geçe… Deniz kızın babası, 10 Kasım’da doğarak “Atatürk, yerine sunsun” diye Atasun konulan adını taşırken hep gururlanır ve de zorlanır. Olabilir mi ki büyük[…]
Yazının devamı
Sanırım Deligiller’in en aklı başında yazısı bu olacak: Büyük ve Küçük Deligiller, tam 1 hafta, 1 günlük ebeveynler. Ne söylenir, nasıl anlatılır bilmiyorum ama biz 8 gündür bu dünyada değiliz gibi, sanki bambaşka bir alemde yaşıyoruz. İkili Deligil çetesini, üçlü çeteye dönüştürecek Yavru Deligilimiz, 40 hafta 4 günlük bekleyişten sonra,[…]
Yazının devamı
Karlovy Vary…Almanya sınırına yakın, Çek Cumhuriyeti’nin kaplıca ve doğasının yanında bizim için de Atatürk’ün bir dönem kalmasıyla ünlü olan kent bugünkü hedefimizde. Bunun için Florenc’deki otobüs terminaline gidiyoruz. Nasıl gidelim diye düşünmemize hiç gerek kalmıyor, Google Maps, otelimize en yakın tramvay durağından, kaç numaralı tramvaya binmemiz gerektiğine kadar söylüyor. Durağımızda[…]
Yazının devamı
Prag Kalesi gezisinden sonra sessiz bir anlaşmayla otelimize yönleniyor ve birkaç saatlik bir uykunun kollarına atılıyoruz. Soğuk, dik yokuşlar, bol yürüyüş özellikle de küçük Deligil Gülriz ve Deniz’imizi çok yordu. Bol sıvı tüketip, gün ortası şekerlemenin, yurtdışı gezilerinde ne kadar önemli olduğunu Paris’te çok daha iyi tecrübe etmiştik. Kentin merkezindeki[…]
Yazının devamı
Dinlenmiş bir şekilde Prag’a uyanıyor deligiller, otellerindeki ilk gecelerinde. Lakin bir önceki gündeki havadan eser yok. İstanbul’un sonsuz gri günleriyle yarışır bir kasvet Prag’a hakim oluyor ve deligiller bir daha dönecekleri güne kadar güneşi göremiyorlar. Moral bozmak yok elbette, böyle olacağını biliyorduk! Hava almak için camları açtığımızda buz gibi rüzgar,[…]
Yazının devamı
Güzel bir yolculukla Prag’a ulaştık…Evet, sıradan bir dünya için gayet standart bir cümle ama bizim yolculuğumuzu tarif etmek için yeterli değil. Sevgili toplumumuzdaki tüm delilerin yine biz Deligilleri bulduğu bir yolculuk oldu elbette. Bir tur şirketinin yolcuları etrafımızı sarıverdi. Birçok insan birbirini tanıyor ve uçağı da evlerinin rahatlığında kullanmaktan çekinmiyorlardı.[…]
Yazının devamıDeligiller © 2014 Kaynak gösterilmeden paylaşılamaz.