Daha Deniz dünyaya gelmemişti bile, bu yazıyı tıkırdatmaya başladığımda. Bu gariban yazı da kaderinin ne olacağını senelerce beklemiş; internet otobanına girişi, bugüne kısmetmiş. 2.Dünya Savaşı’nın sonunda intikam amacıyla acımasızca bombalanan, Elbe’nin Floransa’sı Dresden, geliyoruz!..Floransa olmak Dresden’e mi kalmış diye ön yargılıydık aslında. Sadece Prag’dan trenle günübirlik gidilebilmesi, yeni bir kent,[…]
Yazının devamı
Aşk olsun sana çocuk, aşk olsun Acıyorsam sana anam avradım olsun Elbette Türkiye’de de en uzun koşuysa devrim O, onun en güzel yüz metresini koştu İlk o fırladı lüverden en sekmez mermisiynen En hızlısıydı hepimizin, ilk o göğüsledi ipi… Acıyorsam sana anam avradım olsun, Ama aşk olsun sana çocuk, aşk olsun..CAN YÜCEL
Yazının devamı
Deniz kızı hasretle bekledik. Günleri, saatleri saydık kavuşma anı için ve kucağımıza ilk kez aldığımız günün üzerinden 6 koca ay geçti bile. 14.000’den (yazıyla: on dört bin) fazla fotoğrafını taramaya başladım geçenlerde. Boncuk kızımızın değişimi, düşündüğümden çok daha hızlı. Kronolojik sırada bir slide show’un tam sırasıydı. Deligillerin bu 6 aylık[…]
Yazının devamı
Yavru Deligil der ki, Dünya Tiyatrolar Günümüz kutlu olsun! Dövizim boyumdan büyük olabilir ama kimse tiyatroma dokunmasın!
Yazının devamı
Küçük Deligille ellerimiz kavuştuğundan beri, hayallerimizden biri de Deniz’le yılbaşıydı elbette. Hele geçen sene, ağacımızı kurup tüm evi yılbaşı havasına getirecek süsleri itinayla yerleştirirken, hep Yavru Deligilimizi düşündük. Evimize muhteşem bir yılbaşı süsü yapacak, Deniz’e yeniyıl kıyafetleri giydirecektik. Arkayı üçleyince tahminlerden de yoğun geçecek bir döneme girdiğimizin farkına vardık.[…]
Yazının devamı
Gelmiş geçmiş en güzel hediyedir, Yavru Deligil Deniz kız ile Küçük Deligil Gülriz…Yine de atamadım kocaman kahkahalarımı hiçbir doğumgünümde, sadece birkaç damla yaş gözümde 9’u 5 geçe… Deniz kızın babası, 10 Kasım’da doğarak “Atatürk, yerine sunsun” diye Atasun konulan adını taşırken hep gururlanır ve de zorlanır. Olabilir mi ki büyük[…]
Yazının devamı
Karlovy Vary…Almanya sınırına yakın, Çek Cumhuriyeti’nin kaplıca ve doğasının yanında bizim için de Atatürk’ün bir dönem kalmasıyla ünlü olan kent bugünkü hedefimizde. Bunun için Florenc’deki otobüs terminaline gidiyoruz. Nasıl gidelim diye düşünmemize hiç gerek kalmıyor, Google Maps, otelimize en yakın tramvay durağından, kaç numaralı tramvaya binmemiz gerektiğine kadar söylüyor. Durağımızda[…]
Yazının devamı
Prag Kalesi gezisinden sonra sessiz bir anlaşmayla otelimize yönleniyor ve birkaç saatlik bir uykunun kollarına atılıyoruz. Soğuk, dik yokuşlar, bol yürüyüş özellikle de küçük Deligil Gülriz ve Deniz’imizi çok yordu. Bol sıvı tüketip, gün ortası şekerlemenin, yurtdışı gezilerinde ne kadar önemli olduğunu Paris’te çok daha iyi tecrübe etmiştik. Kentin merkezindeki[…]
Yazının devamı
Dinlenmiş bir şekilde Prag’a uyanıyor deligiller, otellerindeki ilk gecelerinde. Lakin bir önceki gündeki havadan eser yok. İstanbul’un sonsuz gri günleriyle yarışır bir kasvet Prag’a hakim oluyor ve deligiller bir daha dönecekleri güne kadar güneşi göremiyorlar. Moral bozmak yok elbette, böyle olacağını biliyorduk! Hava almak için camları açtığımızda buz gibi rüzgar,[…]
Yazının devamı
Güzel bir yolculukla Prag’a ulaştık…Evet, sıradan bir dünya için gayet standart bir cümle ama bizim yolculuğumuzu tarif etmek için yeterli değil. Sevgili toplumumuzdaki tüm delilerin yine biz Deligilleri bulduğu bir yolculuk oldu elbette. Bir tur şirketinin yolcuları etrafımızı sarıverdi. Birçok insan birbirini tanıyor ve uçağı da evlerinin rahatlığında kullanmaktan çekinmiyorlardı.[…]
Yazının devamıDeligiller © 2014 Kaynak gösterilmeden paylaşılamaz.