Deniz kız bugün birinci yaş gününü kutluyor ama annesi doğum hikayesini daha yeni yazabiliyor. Sebepleri sonraki yazılarda saklı 🙂 Evet Deniz kızın güncesinde en son 22 Ekim’de kalmıştık. Kararımızı vermiştik, artık beklemeyecek ve Çarşamba sabahı kavuşacaktık Deniz’e. Yine de içimiz biraz buruktu. Acaba biraz daha beklese miydik diye düşünsek de[…]
Yazının devamı
Deniz kızı hasretle bekledik. Günleri, saatleri saydık kavuşma anı için ve kucağımıza ilk kez aldığımız günün üzerinden 6 koca ay geçti bile. 14.000’den (yazıyla: on dört bin) fazla fotoğrafını taramaya başladım geçenlerde. Boncuk kızımızın değişimi, düşündüğümden çok daha hızlı. Kronolojik sırada bir slide show’un tam sırasıydı. Deligillerin bu 6 aylık[…]
Yazının devamı
Dokuzuncu ayımız çok hızlı başladı. Birer gün arayla doğum iznine ayrılmamız, doktor kontrolü, baby shower partisi ve hamile fotoğraf çekimi dokuzuncu ayın ilk dört gününü oluşturdu. Doludizgin başlayan dokuzuncu ayımızın ilk gününde Deniz kızla birlikte doğum iznine çıktık. Deniz kız uzunca bir müddet (yaklaşık 22 yıl kadar) iş hayatına ara verdi.[…]
Yazının devamı
Biz iki kafadar, ellerimizin birleştiği günden itibaren kendimizde bir bozukluk olduğunu fark edip (aferin bize!), Deligiller dedik kendimize. Biz kimiz kısmında da görüldüğü üzere kırmızı makarna süzgecimiz ve kırmızı hunimiz en vazgeçilmez aksesuarlarımız oldu, dünya alem gördü makarna süzgecimizle hunimizi. Ama dünya alemin görmediği bir mini boy kırmızı hunimiz daha[…]
Yazının devamı
Sanırım Deligiller’in en aklı başında yazısı bu olacak: Büyük ve Küçük Deligiller, tam 1 hafta, 1 günlük ebeveynler. Ne söylenir, nasıl anlatılır bilmiyorum ama biz 8 gündür bu dünyada değiliz gibi, sanki bambaşka bir alemde yaşıyoruz. İkili Deligil çetesini, üçlü çeteye dönüştürecek Yavru Deligilimiz, 40 hafta 4 günlük bekleyişten sonra,[…]
Yazının devamıDeligiller © 2014 Kaynak gösterilmeden paylaşılamaz.